ouwe knarren

ergens tussen Bocairent en Alcoy

 "Jij rijdt, want ik heb er al 2100 km opzitten," zegt Rob, de schoonvader van mijn zoon en geeft me de sleutel van zijn Mazda MX5. Hij is samen met Arlene, de moeder van mijn schoondochter, met deze spider helemaal uit Nederland gekomen om voor onbepaalde tijd in Spanje te blijven. Met de funcar omdat die hier beter tot zijn recht komt dan in Nederland, zeker in de komende maanden. En waar kun je je met zo'n ding beter uitleven dan op de schitterende kronkelwegen in het Spaanse achterland. De kap is al neer als hij op de afgesproken tijd bij ons huis aankomt om een dagje te touren. Het is prachtig najaarsweer, niet al te heet en met een iets gesluierde zon op de iets kalende bollen rijden we richting Jalon. Ik pak de fietsroute langs Orba naar Pego en zo richting Vall de Gallinera, de kersenvallei. Ik wilde eigenlijk koffiedrinken in Benissivá maar precies voor het terras, waar we regelmatig met de fietsclub zitten, waren ze met grof geweld en veel lawaai met de weg bezig, dus dan maar een dorpje verderop.Vervolgens door naar Bocairent, waar we zouden lunchen bij l'Estació, het sfeervolle en betaalbare hotel/restaurant van Mats Lodder.

"Had ik nou maar niks gezegd..."

Al rijdend begint Rob me te manen, dat ik wel met wat meer gas door de bochten mag, omdat het mij toch niet zou lukken om hem achterstevoren te krijgen. En zo ging het langzaam maar zeker steeds venijniger, waarbij ik de keren kon tellen dat mijn Peugeootje met dezelfde snelheid al lang over de vangrail was gehuppeld. Zo'n laag ding met achterwiel aandrijving is echt niet uit de koers te krijgen. De enige beperking is je maag. Met al dat vrolijke gejakker ben ik natuurlijk weer eens de afslag naar Beniarrés voorbijgeknort, dus dan maar op goed geluk via Muro d'Alcoy naar Alfafara, wat mij vaag bekend voorkwam. Inderdaad, als je van Ontinyent naar Bocairent rijdt kom je aan afslag tegen naar Alfafara en zo kwamen we op goed geluk precies bij die afslag uit en zaten we vijf minuten later in de leeszaal van l'Estació achter een biertje te wachten tot we aan tafel konden.

Na een voortreffelijke warme lunch zijn we via Alcoy, Gorga, Castells, Taberna over de Col de Rates weer huiswaarts gekeerd. Onderweg moest ik natuurlijk nog wel even wat fotootjes maken. Bellen met je mobieltje mag niet achter het stuur, maar over fotograferen met zo'n ding wordt niet gesproken. Om 18:00 u waren de jongens uitgespeeld. Ik heb nog enige tijd een wee gevoel in de maag gehouden, maar had dit avontuur niet graag willen missen.