Herfst

voor het eerst aan

Het weer is al een paar dagen niet meer je dat, maar vandaag lijkt de herfst echt te zijn begonnen. De zon laat zich niet meer zien, het waait flink, af en toe regent het en de temperatuur stokt bij 20°. Koud dus. Ja, Hollanders en Vlamingen, dat is koud. Want als je langere tijd in Spanje woont gaat de hypothalamus, je inwendige thermostaatje, zich aanpassen. We herinneren ons nog hoe we iedereen uitlachten toen we hier in december 2007 neerstreken en gewoon in onze zomerkleren rondliepen. Wat een aanstellers, die expats met hun dikke truien aan. Maar nu zijn we zelf letterlijk geacclimatiseerd. Want samen besloten we dat de kachel aan moest. De kachel, die we begin augustus hadden gekocht, toen we met de auto naar Nederland waren geweest. Er zijn hier in Spanje ook best wel veel kachelwinkels, maar er is toch beduidend minder keus dan in Nederland, omdat de echte noodzaak hier natuurlijk minder groot is. De SAEY staat dus al sinds begin augustus ongebruikt in de kamer, maar vandaag ging de fik erin, terwijl Bernarda met SonnyBoy op de bank zit. Wat een goed boek is dat trouwens! De informatie rondom de gelijknamige film hadden mij niet bepaald happig gemaakt, maar het boek is écht een aanrader;  non-fictie, die leest als een spannende roman. Felix en Pipa hebben afgelopen zaterdag van 10:30u tot 14:00 u in een kooitje bij Dierenzaak Faula voor de deur gestaan. Eigenaresse Tania had in Spaans en Engels een

de geur van verse koffie moet je er even zelf bij denken...

bordje opgehangen, dat de poesjes een goed tehuis zochten en voor een donatie aan de poezenopvang meemochten. Tot mijn grote opluchting - en verwondering daarover -waren ze er nog toen we om twee uur terugkwamen. Het was duidelijk: die twee gaan niet zo maar meer weg. Vanaf die dag 'wonen ze boven' tot groot verdriet van Kiddy en Dinky. Dat zal op den duur wel loslopen, hopen we maar.