el dia de la bici

vlnr José, José en Pasqual

Gisteravond kreeg ik een sms-je van fietsclub Jalon, dat er vandaag in verband met de dag van de fiets, niet werd gefietst. (Logisch, de dag van de arbeid is immers ook een vrije dag). Voor mij maakte het weinig uit; zoals ik had geschreven, was ik vorige week al met de fietsclub van Alcalali op pad en vanmorgen stonden dezelfde zeven personen weer aan de start voor een tocht naar Benimassot, voor mij uit en thuis 80 km, voor de Alcalalirianen 15 km minder. Onderweg heb ik Pasqual natuurlijk verder uitgehoord over de Juez de Paz, de vredesrechter. Het is inderdaad een officiële functie, die in elk dorp wordt vervuld. Dus ook Lliber heeft een Juez de Paz. Wie dat is wist Pasqual niet. De zaken, waarbij hij als rechter optreedt, zijn conflicten tussen buren over grondgebieden, weggetjes en dat soort dingen. Als partijen er met de vredesrechter niet uitkomen wordt de zaak doorverwezen naar de rechtbank in Denia.Na de almuerzo in de favoriete bar van Edwin en Cokky gaat het clubje nog even de belendende speeltuin in. Ik verbaas me over de klimcapaciteiten van Cesar, de voorzitter van de club. Met zijn 135 kg (!) komt hij toch overal redelijk makkelijk boven, al is het maar de glijbaan. Hij heeft veel gevoel voor humor en daalt op zijn Canondale als een kanonskogel, luid roepend dat dalen hem toch beter afgaat dan klimmen.

vlnr: José, Paco, ik, José, Miguel. op de trap Sole en Cesar

Natuurlijk worden er geen toespelingen gemaakt op zijn gewicht, zoals op de foto te zien is......