Margarida

Margarida (het gele huis isrest.  l'Almasera)

Alleen al je naam klinkt zó mooi tussen alle Benidorpies en Benihuchtjes. Vandaag waren Bernarda en ik er weer op uit met de MX5 van Rob. Tijdens de vorige rit had Bernarda in het voorbijrijden van Margarida een enorm plakkaat gezien op de muren van dit pittoreske bergdorpje, want dat is het, voorstellende een vork, een mes en een bed. Conclusie, er moet daar een hotel/restaurant zijn. Op zich niet zo heel bijzonder, maar voor ons een reden te meer om het dorp de volgende keer eens écht te bezoeken. Doordat het, weliswaar goed zichtbaar maar niet aan de doorgaande weg ligt, rijd je er gemakkelijker aan voorbij, lijkt het wel.
Die volgende keer was dus vandaag. We reden via Sagra naar Pego en namen vlak voor Pego de afslag links omhoog naar Val d'Ebo. Ongelofelijk trouwens hoeveel fietsers er nog omhoog ploeteren met dit hete weer. In Val d'Ebo hebben we bij het restaurant langs de weg een tostada con tomate met een glas versgeperste jus besteld. Terwijl we daar zaten kwam er een twee Spaanse families aan op MTB's. Ze waren met z'n zessen, waarvan twee middelbare vrouwen en een man met de niet de meest afgetrainde lijven, om het beschaafd te zeggen. Een stevig geveerde MTB is voor hun geen overbodige luxe, zullen we maar zeggen. Kennelijk kwamen ze vanuit Petracos (slechte weg maar vrijwel vlak), want Pa, de pezige ploegleider legde tijdens het daaropvolgend familieberaad uit dat ze twee vervolgopties hadden: naar links, richting Margarida of naar rechts, richting Pego. Alsof de beul vraagt of liever onthoofd of gehangen wil worden. Ik hoop dat de dames genoten hebben van almuerzo want het zou zomaar hun galgenmaal geweest kunnen zijn. In ieder geval zullen ze dit tochtje niet licht vergeten, want welke keuze je ook maakt het is klimmen en niet zo'n beetje ook. En geen wolk aan de lucht, geen zuchtje wind en alleen maar die meedogenloze zon.
De eigenaar vroeg ons bij het afrekenen waar wij heen gingen.
'Naar Margarida'.
'Ben je al eens in de grot van Rull geweest?' vraagt hij.
'Is dat bij Benidoleig?' is mijn wedervraag. Daar is namelijk ook een grot.
'Nee, nee, hier verderop', en hij duwt me twee kaartjes in de handen.
'Hiermee betaal je drie in plaats van vier euro. Moet je écht doen, is prachtig!' en om zijn betoog kracht bij te zetten, voegt hij eraan toe: 'En als je het niet mooi vindt, kom je terug, dan krijg je van mij je geld terug!'
Omdat het nog te vroeg was voor de lunch, zijn we inderdaad de grot van Rull in geweest. Imposant en heerlijk koel daarbinnen. Zomer en winter precies 15° met een luchtvochtigheid van 100%. Ik vroeg hoe het hierbinnen was tijdens de Gota Fria. We moesten dan zeker nog eens terugkomen, zei de gids, want twee dagen ná die regenperiode regende het binnen in de grot bijna net zo hard als het buiten had gedaan en dat veroorzaakte indrukwekkende geluidseffecten.

c/Major,, Margarida

En zo kwamen we keurig tegen etenstijd Margarida binnen karren. Het dorp was zich aan het opmaken voor de feesten ter ere van de patroonsheilige. Ik heb me laten vertellen dat dat Edwin de Roy van Zuydewijn zou zijn. Geen idee hoe ze daar nou weer bij komen. In ieder geval was het restaurant l'Almàsera snel gevonden aan de rand van het dorp. We namen een tafeltje op het buitenterras, wat wel erg warm was, al zaten we onder de schaduw van een parasol. Binnen was de airco aan en het uitzicht is daar haast nog adembenemender. Voor een volgende keer dan maar, want die gaat zeker komen.

Ingang l'Almàsera

We krijgen een menukaart. Het dagmenu Margarida is € 16. Slik! Je kunt tussen de middag soms voor de helft klaar zijn. De ober legt uit dat het om een menu de degustacion gaat. Je krijgt dan van de hele kaart een proefje. Je kunt nog kiezen of je vis, vlees of gemengd wilt hebben. We gaan voor mixto en krijgen vervolgens een geweldig lekkere en uitgebreide warme lunch voorgeschoteld met gazpacho, salade, visschotel, sparerib en chocoladetaart met ijs na. En tóp klaargemaakt, mooie ingrediënten en geen massaproductie. Drank en koffie na zijn niet inbegrepen, maar de € 20 p.p. is het meer dan waard. Voor ons een nieuwe ontdekking na l'Estació in Bocairent, dat ook een fantastische ambiance kent, nog een stuk goedkoper is maar ook - eerlijk is eerlijk - wel iets minder kwaliteit levert. Beide restaurants zijn niet naast de deur, maar liggen juist op een mooie strategische afstand om halverwege de ontdekking van ons werkelijk schitterende achterland even lekker lunchpauze te houden. Met de nadruk op lekker.....