Willem Sinaasappel

Een sinaasappelboomgaard in Alcalali, zoals er zovelen te vinden zijn in de Comunitat Valenciana

'William of Orange' stond er ergens in de Engelse tekst, die Bernarda ooit op haar eindexamen naar het nederlands moest vertalen. Een van haar klasgenoten had deze naam inderdaad vertaald zoals de titel van dit blog. Niet correct maar minstens een 9 voor humor, zou ik zeggen. Dit blog gaat trouwens over een serieuze aangelegenheid: de toekomst van de sinaasappel. Die staat op het spel al zie je ze hier overal om je heen weer bij bossen in de bomen hangen. Voor ons Valenciaanse sinaasappeltje is het momenteel echter Code Orange! Ik sprak gisteren met Pascual Roselló, een fruitteler uit Alacalalí en tevens fietsmaatje en vroeg hem een aantal zaken omtrent de 'struggle for life' van de Spaanse fruittelers. Hier is zijn  verhaal:

Pascual in 'zijn knollentuin', nou ja, sinaasappelgaard

M.: Ik weet, dat sinaasappeltelers al jaren worstelen om hun bestaan. Kun je kort uitleggen wat de reden is?
 

P.: Nou Michael, niet alleen producenten van sinaasappels worstelen, maar de gehele land- en tuinbouwsector heeft het zwaar en in principe om dezelfde redenen, zoals lage verkoopprijzen, de onevenredige stijging van de kosten (elektriciteit, water, meststoffen, insecticiden, herbiciden , diesel, etc.) en vooral het gedoogbeleid van de Europese Unie ten aanzien van oneerlijke concurrentie vanuit niet-EU-landen, die bovendien niet eens voldoen aan de minimale gezondheidsvoorschriften , die men wél van ons eist. Kort gezegd zijn dat de grondoorzaken van onze worsteling en van de bezwaren en wijdverspreide ontevredenheid van boeren ten aanzien van degenen, die ons zeggen te vertegenwoordigen.

M.:Kun je aangeven wat de opbrengst tien jaar geleden was in vergelijking met nu?
 

P.: Tien jaar geleden had je als landbouwer een min of meer winstgevende baan, afhankelijk van de hoeveelheid land en de oogst, die je binnenhaalde. Met een land van zo'n 4 ha kon een gezin leven. Weliswaar zonder luxe en met gepaste zuinigheid,  maar aan hun basisbehoeften kon worden voldaan. Vandaag de dag is dat ondenkbaar. We moeten niet vergeten dat een sinaasappel-,  een amandel- of olijfboom nu net zoveel  opbrengt aan vruchten als tien jaar geleden. Maar om diezelfde hoeveelheid vruchten te produceren, moet een boer twintig keer zoveel investeren als toen. Terwijl  de productiekosten (meststoffen, arbeid, energie, etc..) verveelvoudigd zijn, is de prijs voor hun gewas juist gedaald. Een praktijkvoorbeeld. Werd er tien jaar geleden voor een krat sinaasappels (12,5 kg) nog € 3,60 aan de teler betaald, in 2011 was dat nog maar ongeveer € 1 en soms nog minder, mede afhankelijk van de kwaliteit van het product. Dit zijn weliswaar extreme uitersten, maar het illustreert wel de situatie, waarin we zitten.

M.: Wat zou er moeten veranderen om deze situatie te verbeteren?

P.: Er zijn veel dingen nodig om de landbouw weer winstgevend te maken. De weinige boeren, die nog vakkundig te werk gaan, zijn vaak ouderen, soms zelfs gepensioneerden, die hoewel ze aan het eind van de rit meestal geld uit eigen zak op tafel moeten leggen, zich in ieder geval inspannen om hun erfgoed te onderhouden en te bewaren. Het politieke establishment zou meer waardering moeten tonen voor  de inzet van deze mensen om het werk dat ze doen in plaats van de landbouw slechts te beschouwen als wisselgeld bij de onderhandelingen in Brussel.  En wat te denken van  de inspanning, die boeren  elke dag leveren om ons landschap schoon te houden, onze landerijen productief te laten zijn zonder ons milieu en onze fauna te schaden. Waardering is op zijn plaats voor die oude man met z’n verweerde handen, die elke dag vroeg opstaat om ervoor te zorgen, dat wij een paar sinaasappelen in huis hebben om een lekker sapje van te persen of amandelen om een cake mee te bakken.  Waardering voor het harde werk op het land, dat door de politici op hun beurt met dezelfde kracht teniet wordt gedaan. Ik denk dat het het proberen waard is.

M.: Hoe kunnen wij als buitenstaanders bijdragen om de fruittelers te ondersteunen?

P.: Mensen zouden hun fruit direct van de boer kunnen betrekken en daarmee de tussenhandel uitschakelen, die onze prijzen elke keer opnieuw onder druk zet door goedkopere importen van buiten de EU.   

In mijn geval kan dat door een bezoek aan facebook of aan mijn weblog

Op deze links kan men informatie en tips vinden en er kan ook gereageerd worden op dit interview.

Mij rechtstreeks bellen voor een plukafspraak kan natuurlijk ook:  606 174 377 .