Valencia

Valencia heeft al een tijdje ons hart gestolen. Als geboren en getogen Amsterdammer heeft 'de grote stad' op mij altijd al veel aantrekkingskracht gehad, maar niet alle grote steden zijn per definitie aantrekkelijk. Valencia is weliswaar een grote stad met een lange geschiedenis (de Romeinen stichtten Valentia al in 138 v.Chr.) maar mist - gelukkig - de massaliteit van metropolen als London, New York, Parijs of St.Job in 't Goor. De oude binnenstad met zijn schitterende historische bouwwerken en pleinen, het Turia Park, de futuristische Ciudad de las Artes y las Ciencias (de stad van de kunsten en wetenschappen, samengesteld uit bouwwerken van meesterarchtect Santiago Calatrava), het is allemaal beloopbaar. Of 'befietsbaar' want Valencia is vlak en heeft een goedkoop en goed functionerend 'witte-fietsen-plan', Valenbisi, waardoor je overal per fiets kunt komen, zonder er zelf een te hebben. Door het lekkere klimaat is de fiets dus een ideaal vervoermiddel.

het brede, langgerekte strand van Valencia

Buiten het centrum wordt je niet direct overrompeld door troosteloze woonkazernes of sombere buitenwijken. Valencia heeft minder dan een miljoen inwoners, die weliswaar vooral buiten het centrum wonen, maar nog steeds in doorgaans mooi aangelegde wijken met veel groen en goede voorzieningen. Zijn er dan geen 'no-go-areas' in Valencia? Helaas wel. Vlak achter het prachtige brede zandstrand van Malvarrosa ligt de oude visserswijk Cabanyal. De gevels van de huisjes waren ooit volledig betegeld met typisch Spaanse tegeltjes, maar nu is de wijk dusdanig in verval dat de gemeente haar eigenlijk wil slopen. Daarmee verdwijnt wel een heel authentiek stukje Valencia en daarom zie je op heel veel huizen een spandoek: renoveren in plaats van slopen.

Achterstandswijk Cabanya

 Rehabilitació sense Destrucció (bewoonbaar maken ipv vernietigen)

Intussen is de leegstand enorm en tref je er louter nog mensen uit de sociale onderklasse, die doelloos rondhangen tussen sloopauto's en afgedankt meubilair. Maar wel op twee minuten lopen van zee. Ik kan me zo voorstellen dat er wel wat projectontwikkelaars zijn - voor zover nog niet failliet... - die daar wel brood in zien. Geen makkelijke beslissing voor de gemeenteraad en het ziet er allerminst naar uit dat die gauw genomen gaat worden.

Op termijn naar Valencia verhuizen is voor ons inmiddels een serieuze optie, wanneer het onderhoud van een hectare tuin te belastend gaat worden (vervelen doet 't nu al...;-). Zolang rust en ruimte echter nog bepalende behoeften in ons bestaan zijn, 'behelpen' we ons met af en toe een dagje Valencia, waarbij we wel alvast een idee proberen te krijgen waar we straks zouden willen wonen. Wellicht ergens in de buurt van Avenida Blasco Ibañez, vlakbij Mestalla (weer net als vroeger bij Ajax, zondags naar de thuiswedstrijden van Valencia), de metro, het Turiapark met het Palau de la Musica en het strand. Doorgaans wordt bij de keuze van een huis de keuken of de inloopkast  zwaarder gewogen dan b.v. zonligging of niveauverschillen, hetgeen op termijn toch tot frustraties gaat leiden. Tot nu toe hebben wij onze woonkeuzes altijd zorgvuldig voorbereid gemaakt en dat willen we graag zo houden.

En omdat het zo indrukwekkend is, hierbij nog eens de muzikale rondleiding in een van Valencia's attracties, de centrale markthal, el Mercado Central