Necrologie van een alleskunner

Onze buurman is gisteravond gestorven. Hij was net de week daarvoor negenenzestig geworden. Yves was Belg, getrouwd met een Nederlandse. Ze woonden al dertien jaar in Spanje. Yves werkte als gynaecoloog in een privékliniek in Moraira. Daarvoor had hij in Nederland gewerkt en lange tijd in verschillende Afrikaanse landen.

Yves Belva voordat hij ernstig ziek werd met zijn 'kind' Tippy

Yves was een goede arts, hoewel ik dat niet uit eigen ervaring weet. Wat ik wel uit ervaring weet, is dat hij een buitengewoon prettige buurman was, die altijd klaar stond om een ander te helpen. Als ik bijvoorbeeld met mijn bosmaaier in de buurt van zijn tuin aan het maaien was - onze grondstukken grenzen aan elkaar - kwam hij steevast met zijn bosmaaier naar beneden om mij een handje te helpen. Zo stonden we regelmatig samen herrie te maken om daarna te genieten van de enorme fik, die het verbranden van het gemaaide gras en onkruid opleverde. Yves had twee garages die helemaal vol stonden met gereedschap. Lasapparaten, een compressor, een kolomboormachine en massa's handgereedschap. Er is zelfs een smeerkuil. Yves deed namelijk alles zelf. Van  een eenvoudige doorsmeerbeurt tot een complete motorrevisie. Hij vertelde me ooit, dat hij verschillende Porsches heeft gehad, die nooit in een garagewerkplaats kwamen. Deels uit zuinigheid, deels uit puur hobbyisme. Zijn vrouw Anke vertelde ons gisteren nog, dat hij vroeger in België allerlei oude fietsen en onderdelen van de vuilstort haalde en daar weer gangbare fietsen van maakte, die de kinderen uit de buurt gratis bij hem af konden halen. Het halve dorp fietste op opknappertjes van "m'nheer den doctor". Naast zijn specialisme wist hij heel veel over het hele menselijk lichaam en biologie in het algemeen.

De kist gaat de nis in. Metselspullen en sluitsteen staan klaar.

Zo wist hij ook dat hij een aangeboren afwijking aan zijn lever had. Anderhalf jaar geleden leidde dat tot ernstig leverfalen, dat hem uiteindelijk fataal werd. Vanmiddag hebben we Yves begraven, of liever gezegd, bijgezet in een nicho van het cementario in Lliber. Bijzonder was vooral dat een metselaar in werkkloffie de sluitsteen dichtmetselt onder het toeziend oog van de belangstellenden, buren, dorpelingen en oud-collega's. Na afloop was er een drankje in Bar Feretes op het dorpsplein, waar vijf jaar daarvoor het huwelijk tussen Anke en Yves werd gevierd.