De hangoren van Paul Murphy

Als financieel big shot moet je je woorden natuurlijk zorgvuldig wegen. Één verkeerde opmerking en de beurzen storten wereldwijd in. Nou hoorde ikzelf geen rare dingen in de opmerkingen van Dijsselbloem, maar ja, ik luister misschien met gewone oren. Nee, dan Paul Murphy, de columnist van de Financial Times. Die heeft namelijk hangoren; oren die hangen naar de gevestigde financiële orde, de banken, de hedgefunds, de big investors. En die moet je vooral niet zenuwachtig maken. Dan gaat alles verkeerd; Murphy's law zogezegd. En dan gaat zo'n rookie van een Dijsselbloem daar even staan roepen, dat de aanpak van de Cypriotische banken een blauwdruk is voor de manier waarop in het vervolg andere roversholen worden uitgerookt. "Careless talk costs lives" sist hij in de FT.
Klinkt als een regelrechte doodsbedreiging aan het adres van Jeroen. Zo van "als je leven je lief is, Dijsselbloem, zou ik mijn kop maar gauw houden en oprotten!" Want Murphy kan toch moeilijk gedoeld hebben op al die mensen, die inmiddels van het balkon zijn gesprongen, zich opgeknoopt of in de fik gestoken hebben, omdat de bank hen met hun hele gezin uit hun huis heeft laten gooien.

met mijn belastinggeld wordt de bank gered die me wil uitzetten

Als we het over careless talk hebben, denk ik eerder aan de opportunistische manier, waarop banken jarenlang hun financiële sluikhandel in de markt hebben gezet. Nout stond erbij en keek er niet naar. Scheringa was de verpersoonlijking van het financiële kwaad en werd met veel tromgeroffel geslacht, waarna de krijtstrepen zich - moe maar voldaan - in hun Zuidas-paleizen terugtrokken om hun bonussen te verdelen.
En nu ze met hun topzware, klotsende waterhoofden dreigen om te kukelen, mogen de belastingbetalende burgers de stutten financieren? Inderdaad, alleen dit keer dragen de banken voor een deel bij. Naast de 'eigenaren', de aandeel- en obligatiehouders, zijn ook de rijkere spaarders het bokje. Vooral illegaal kapitaal uit Rusland, maar ongetwijfeld ook een aantal spaarzame, hardwerkende burgers, die misschien iets te goed van vertrouwen zijn geweest. En zo gaat het waarschijnlijk de volgende keer opnieuw, want Dijsselbloem blijft bij zijn eerdere uitspraken. En daarmee verwoordt hij ongetwijfeld de gevoelens van de zwijgende meerderheid, die doorlopend worden overstemd door gesponsorde schreeuwers als Paul Murphy. Maar iedereen zal zwijgen, als de paus straks met Pasen zijn dankwoord uitspreekt: "Bedankt voor die Dijsselbloeme....."