Problemen, problemen.....

Nigel is terug en constateert tot zijn grote schrik dat er nog twee katten bij zijn gekomen.

"We hebben een probleem!" is het eerste wat Bernarda uitbrengt, als ik terugkom van een fietstocht van ruim 80 km. Op dat soort momenten zijn problemen wel het laatste waar ik op zit te wachten. En zeker als er over een kwartier twee families op de stoep staan, die bij ons komen lunchen. Maar het probleem blijkt slechts te bestaan uit een klein amandelratje, dat bovenop het gordijn zit te bibberen met vier likkebaardende katten, die beneden staan te wachten tot hij zijn evenwicht verliest. Uiteraard hebben ze geprobeerd in het gordijn te klimmen met als enig resultaat een verbogen ophangbeugel. Ik bevrijd Nigel vlug uit zijn benarde positie en laat hem ver achter in onze tuin weer los. Jammer voor hem, want buiten is het weer inmiddels een stuk onaangenamer geworden vergeleken bij een gezellige woonkamer waar de kachel snort en de CV inmiddels ook in werking is gesteld.
Even later arriveren Sergio en Magdalena, kort daarop gevolgd door Miguel met Abigaíl. Als ik vraag, wat het gezelschap wil drinken bij het eten, blijkt Sergio als enige vino rosado te willen. Tja, laten we dat nou net niet hebben, maar geen nood. Ik heb ervaring met dit soort probleempjes, want tijdens onze farewell-streetparty in Soest bleek de rosé ook eerder op dan ingeschat, waarop ik in de bijkeuken witte en rode wijn heb staan mixen tot een rosé, waar niemand van de gasten ook maar één aanmerking over maakte. Dus ook dit keer hetzelfde recept voor Sergio. Alles ging goed totdat hij na een paar slokken vroeg wat voor rosé dit was. Quasi onnozel vraag ik of er iets niet goed is. "Nee, nee prima", was het antwoord, "maar welke rosé is dit, ik vermoed een Don Simon?" Ik kon naar eer en geweten zeggen, dat het geen Don Simon was, eerder een Don Miguel. "Es un secreto de la casa", fluisterde ik, samenzweerderig knipoogend naar Bernarda, die inmiddels bijna onder tafel gleed van het lachen. Gelukkig kon ik daarna het gesprek een andere kant op sturen.
Toen de gasten waren vertrokken, zei ik tegen Bernarda dat we toch maar een paar flessen rosé in huis moesten halen. Zelf drinken we het zelden of nooit, vandaar. Toen Bernarda even later in de tasjes keek, die de visite voor ons had meegenomen, kwamen we helemaal niet meer bij: in beide tasjes zat een fles....rosé! Waarvan één Don Simon! Drie keer raden van wie die was.......