Kersen eten (met willige lieden)

CC Xaló (groen/zwart) en CC Alcalalí (geel/wit) broederlijk bijeen terwijl Manolo kersen uitdeelt.

Afgelopen zondag stond de jaarlijkse kersenetappe van de Jalonese fietsclub op het programma. Elk jaar rondom deze tijd nodigt de voorzitter, Manolo Monfort, zijn leden uit om rond een uur of tien te arriveren in de bar van Benimaurell om daar almuerzo te gebruiken waarbij hij het nagerecht verzorgt: een portie kersen van de nieuwe oogst uit de Vall de Laguar, een streek waar veel kersen gekweekt worden.

De weg naar Benimaurell is niet gemakkelijk. Vanaf Orba gaat het vrij stijl omhoog langs Fontilles, de voormalige leprakolonie, en de dorpjes Campell en Fleix om uiteindelijk bovenaan de berg in Benimaurell uit te komen. De keuze voor dit plaatsje is simpel, het is waar Manolo’s wiegje stond.

Manolo (roze overhemd) verdeelt de kersen

Dit jaar was ook de fietsclub van Alcalalí van harte uitgenodigd, hetgeen niet zo verrassend was omdat beide wielerclubs de laatste tijd vaker samen opfietsen of elkaar ‘stomtoevallig’ tegenkomen op dezelfde tijd bij dezelfde uitspanning om daar vervolgens samen vreetzaam te almorzaren.  In alle opzichten een positieve ontwikkeling, want zo kom je toch snel aan een pelotonnetje van een man of vijftien. Ooit wás het notabene één fietsclub, maar interne strubbelingen uit de tijd van de vélocipède zorgden voor een schisma, die tot op heden voortduurt. Niet alleen Friezen of Greunigers blijken een harde kop te kunnen hebben. En, zoals het spreekwoord zegt, met onwillige lieden is het moeilijk kersen eten. Dat we nu samen kersen hebben gegeten kan dus een sterke symbolische waarde hebben, alhoewel het spreekwoord in Spanje niet bestaat. Een goede ontwikkeling die ooit wellicht zal leiden tot een officieel samengaan van de wielerclubs van Jalon (of Xaló in het Valenciaans) en Alcalalí, wie weet onder de naam CC Vall de Pop (genoemd naar de vallei van het riviertje Pop, alias Rio Jalón, alias Rio Gorgos. Pop is dan het meest neutraal, hoewel er wel al een montainbike vereniging, BTT Vall de Pop, in Castell de Castells bestaat dus dat kan dan daar weer op bezwaren stuiten). Of Manolo de overkoepelend president zal worden valt de betwijfelen. Hij lobby’t al jaren om een ander voor het CC Xaló karretje te spannen en sinds hij recentelijk de eigenaar is geworden van Tot Utíl, een DHZ-zaak in Jalón, heeft hij wel genoeg aan z’n hoofd. Dus heeft hij zijn laatste dag van financiële vrijheid gewijd aan het verwennen van zijn fietsmaatjes uit Jalón én Alcalalí met overheerlijke kersen om zich daarna volledig te storten op businessplannen, verdienmodellen, marketing strategieën en product positionering.

selfie bij Guadelest: éénderde zit erop

Gisteren heb ik zelf een tocht gemaakt, die al heel lang 'op de rol' stond, maar steeds werd uitgesteld door de lengte (ruim 120 km). Geïnspireerd door Dick en Edwin, die op dit moment dagelijks zo’n takkeënd fietsen vanaf Nederland naar hier, begon ik om acht uur ’s morgens aan deze tocht, die voert over de Col de Rates via Callosa d’en Seriá naar Guadelest en vandaar verder langs Confrides, Benasau en Gorga terug langs bekend terrein. Tegen de tijd dat ik mijn rug, schouder en knieën begin te voelen zat ik al op de lange afdaling - afgezien van nog een paar minimale klimmetjes  - vanaf Foncheca naar huis. Bijna zes uur onafgebroken op de fiets is niet niks voor een bijna 64-jarige opa en ik moet er niet aan denken, dit dagelijk te moeten doen, maar zeer tevreden dat het eigenlijk probleemloos is verlopen, wat niet van mijn GPS-tracker kan worden gezegd, die 30 km voor aankomst de geest gaf omdat de batterij leeg was.

123,8 km, 5 u 46 min.