In het zweet....

vlnr: 1000 ltr grijs-watervat, de Honda grondfrees (starten lopen ook na een jaar stilstaan) en boertje Felix.

Ik had al jaren een reservoir waarin ik ons zogenaamde grijze water opving. Grijs water is afvalwater van gootsteen, bad, douche e.d., dus geen toiletten of wasmachine. Het water is relatief schoon en goed te gebruiken voor het bevloeien van een moestuin. Het reservoir stond onderaan het huis terwijl we de oorspronkelijke moestuin al voordien boven hadden aangelegd. Hoogteverschil zo'n 8 meter, afstand nog eens een meter of 20. Met een vuilwaterpomp zou het eventueel nog gekund hebben. Ik gebruikte het afvalwater uit het reservoir echter om emmers te vullen, die ik vervolgens bij de over het hele land verspreid aangeplante fruitbomen gooide. Een moeizaam en smerig karwei, want het water stinkt als het een tijdje stil heeft gestaan. Nu de fruitbomen hun eigen watertoevoer op natuurlijke wijze hebben opgedoken werd het tijd voor een nieuwe poging om zelf wat groenten te gaan opkweken met behulp van het restwater, toch zo'n 1000 liter per week. Daarom een mooi stukje grond onderaan het huis uitgezocht en het reservoir daarheen verplaatst. De grijs-waterafvoer moest daarvoor wel 15 meter worden verlengd. Het stukje moestuin heb ik met de grondfrees bouwrijp gemaakt en daarna ingezaaid met zaad van kalebassen (voor die heerlijke pompoensoep), krulkomkommers (pepinos alficoz, lekkerder dan gewone komkommers naar men zegt, maar commercieel onïnteressant door hun onhandige vorm), andijvie en snijbiet.

de kalebaszaden heeft Bernarda zelf verzameld

De alficoz en de kalebas staan aan de uiteinden, omdat die planten hele lange uitlopers krijgen, die dan over het onbewerkte land kunnen groeien.

Het is gortdroog langs de zuidelijke Spaanse kust. Gisteravond regende het even stevig in Benissa, maar in Lliber vielen slechts drie...herstel vier druppels. Zolang we echter nog onder de douche gaan, tanden poetsen en onze handjes wassen blijft er genoeg afvalwater over voor een bescheiden moestuintje. Vanaf vandaag elke morgen vanuit de slaapkamer het achterterras op om te kijken of er al wat opkomt.

Vanmorgen had poesje Pipa een oogje dichtzitten. Toen we goed gingen kijken bleek dat het transparante vlies van haar oog als een flubbertje onderin op haar ooglid lag, ogenschijnlijk gescheurd. Dikke paniek! Op naar de dierenarts. In gedachten zag ik Pipa al met een ooglapje of met een glazen oogje. Vreselijk! Voordat we de bench konden pakken was ze echter weer helemaal de oude! Niets meer van te zien. Internet bracht - zoals zo vaak - uitkomst. Het betreft hier het derde ooglid, het zogenaamde knipvlies. Een kat laat dat soms inzakken als ze grieperig is of bij nierfalen. Als het langer dan 2 à 3 dagen blijft moet er naar een oorzaak gezocht worden. Bij haar duurde het hooguit een nacht, dus gaan we ervan uit dat er weing loos is. Ik zal haar wel aangestoken hebben met mijn verkoudheid. Maar schrikken was het wel even.

Uitzicht vanaf het achterterras: allemaal eigen grond tot voorbij het eerste witte huis in de verte. Kopen?