Nigel

een oude blog uit de weblog.nl serie

Nigel Kennedy is geen Janine Jansen. Die constatering deed ik gisteravond niet louter op basis van de foto op de CD-cover, maar naar aanleiding van zijn vertolking van Sibelius’ vioolconcert. Ik hoorde bij Nigel toch af en toe een paar dissonante tjiiiieeeelpjes, die ik me van Janine’s live uitvoering niet kon herinneren. Wonderlijk was wel, dat die zelfs nadat de CD was afgelopen, nog te horen waren ?! "Oooehh, Kiddy heeft een mui-uis!!!" gilt Bernarda en boekt direct een enkele reis slaapkamer. Inderdaad is onze Kid in een heftige discussie gewikkeld met een klein muisje, die niet anders dan Nigel kan heten.
"Wat heb je daar, Kiddy?" vraag ik tegen beter weten in.
"Muisjh" sist ze terug met een blik, waarin ik lees, dat ik maar beter weer een CD’tje op kan zetten en mijn boek ter hand nemen.
Op dat moment richt Nigel zich op, kijkt me aan en tjilpt: "Meneer! Meneer! Red me! Die vuile ploert… ik bedoel, die fraaie raskat van u probeert me te mollen. Ik heb haar tandafdrukken al in mijn nek staan! Alstuubliiiiiieeft!"
Ik besluit als eerste per direct te minderen met mijn wijnconsumptie en probeer vervolgens Kiddy mild te stemmen door te zeggen: "Hij heet Nigel, Kiddy, hij is toch lief?!"
"Hij isj vooral lekker sjappig en al heet-ie Obama, dezje kleine jongen komt niet meer thuisj vannacht!" grauwt ze me venijnig toe.
"Kiddy!" fluister ik bestraffend, "Zo ken ik je niet! Kom, laten we een spelletje doen, ik….."
"Jottum, sjpelletje doen!" valt Kiddy me opgetogen in de rede en lelt Nigel met een forse backhand de kamer door. Even blijft Nigel versuft liggen, maar krabbelt toch weer overeind, terwijl Kiddy zich opmaakt voor een servicevolleysmash. Voordat ze kan uithalen, pak ik mijn zakdoek en spreidt die over Nigel heen. "Papa gaat goochelen!" probeer ik voorzichtig, "wat zal ik doen? Nigel veranderen in….
"Twee Nigels…eh nee….zjesj Nigels…of nee…honderdduizjend Nigels!" mauwt Kiddy enthousiast.
Ik denk: dat is nou net wat er zou gebeuren als jullie, katten, er niet direct op zouden springen. Je reinste vorm van spelbederf. Van mij mogen jullie, maar even niet met deze kleine Nigel. Ik pak hem met mijn zakdoek op en roep: "De grote verdwijntruc! Ik heb Nigel weggetoverd!"
Kiddy fronst haar dikke wenkbrauwen, kijkt verbouwereerd naar de plek waar zojuist nog haar speeltje zat en verliest vervolgens prompt haar belangstelling. In mijn hand voel ik Nigel worstelen om aan mijn greep te ontsnappen. Ik breng hem naar buiten en laat hem los in de tuin. Maar of hij die nacht nog thuisgekomen is…….