Wolken

Met de fietsclub bovenop Col de Rates vanmorgen om 9 uur. De zon heeft twee uur nodig om de zeemist weg te branden.

Het is begin augustus dus hoogtijd voor de jaarlijkse bosbrand bij Font d'Aixa op de weg van Lliber naar Gata de Gorgos. Verleden maand was het daar al raak, maar ons ongrijpbare pyromaantje was kennelijk niet tevreden met het resultaat. De afgelopen 6 jaar was het 5x raak in de eerste week van augustus. In de auto op weg naar huis zag ik al een verdacht rookpluimpje opstijgen boven de inmiddels kaalgeblakerde heuvels tussen ons en Pedreguer. Als ik 112 bel, blijkt dat ze al op de hoogte zijn, maar voordat de blusvliegtuigen in actie kunnen komen is het rookpluimpje als veranderd in een bruingrijze paddestoelwolk. We kunnen geen vuur zien, maar het moet aan de andere kant tot vlak bij de top flink branden. Het weer is gunstig: het is nagenoeg windstil en het regent af en toe. Dat zorgt wel voor een enorme rookontwikkeling die precies onze kant op drijft en de hele omgeving in een dichte mist zet, terwijl asdeeltjes om ons heen neerdalen. Bernarda krijgt het letterlijk en figuurlijk benauwd.
"Moeten we ons niet klaar maken om te evacueren?"
"Alleen als we drie weken gratis in het Van der Valk mogen", probeer ik de dreigende paniek te temperen.
"Wat doen we met de katten?" piept ze benauwd.
"Die gooien we in het zwembad; kunnen ze niet verbranden" suggereer ik hetgeen me op een ijzige blik komt te staan.
"Het was maar een grapje! We proppen ze gewoon door een raampje heen in de auto. Eventueel kan je Pipa en Felix van tevoren in de bench stoppen, maar er gebeurt echt niets. Het is  te ver weg en aan onze kant van de heuvel valt weinig meer te branden, daar heeft die mafketel vorig jaar al voor gezorgd".
Intussen vliegen de blushelikopters en -vliegtuigen af en aan en langzaam maar zeker keert het zicht terug. Ik ga naar Alcalali om een andere triple op mijn racefiets te laten zetten door Armando. Daar aangekomen blijkt dat de blusvliegtuigen hun water iets verderop uit een groot bassin scheppen. Na te vaak gezien te hebben hoe ze hun waterballonnen leeg kieperen, zie ik nu voor het eerst hoe ze de ballonnen vol scheppen. Het is indrukwekkend en alle firefighters - vooral de grondtroepen - verdienen het grootste respect, maar ik hoef het eigenlijk nooit meer te zien.