Skunk

                                            La ola de frío, de koudegolf, heeft ons ook bereikt: op de bergtoppen in de verte ligt sneeuw!

We twijfelden recentelijk nog even of we Felix opnieuw een andere naam zouden geven: Skunk. Om twee redenen: zijn langharige zwartwitte vacht met zijn altijd dikke staart heeft wel wat weg van een skunk (Am. stinkdier) en als hij op de bak is geweest begint de verf bijkans spontaan van de muur te bladderen, zo ruft deze jongen! Maar sinds gisteravond weten we pas dat zijn zusje Pipa de échte skunk is. We zaten gezellig bij de warme kachel naar de Hel van '63 te kijken, toen het kattenluik met een klap openvloog en Pipa met enorm geschreeuw naar binnen schoot en direct onder ons bed verdween. Dinky ging  meteen poolshoogte nemen, waarschijnlijk als ervaringsdeskundige. Pipa zat diep verscholen onder het bed en grauwde zo hard van zich af, zoals ik nooit eerder van haar had gehoord. Volkomen in de stress met bijbehorende dikke staart. Dinky keek van gepaste afstand meewarrig toe, want afgezien van haar  Pipa's offensieve gebrul hing er een gaswolk van verse diarree en bestorven braaksel om haar heen. Niet te harden!. Wat is er - waarschijnlijk - gebeurd? Pipa is de hier al jaren rondstruinende wilde kater tegen het lijf gelopen, die mogelijk andere intenties had dan louter een gezellig kletspraatje onder een heldere sterrenhemel. En dat heeft de arme drommel moeten bekopen met een onvervalst shot strontspray, dat zijn populariteit bij de vrouwtjes voorlopig tot nul heeft gereduceerd. Gelukkig regent het op dit moment stevig (wat een contrast met gisteren!) dus Hannibal hoeft er niet alles zelf af te likken.....