Valencia

Plaza de la Reina (klik om foto te vergroten)

We hadden de auto geparkeerd in Manises, het stadje vlakbij het vliegveld, en waren met de metro naar de binnenstad gereden. Een retourtje voor twee personen kost € 8,40. Met een tien-ritten abonnement is het de helft. Voor de volgende keer dus. Een ideaal transportmiddel, zo'n metro. Moderne treinstellen met airconditioning. Duidelijke digitale borden op de perrons met vertrektijden en bestemming. Perfect.

Estacio del Norte (metrostation Xativa)

Loketten op Estacio del Norte

Om een uur of zeven 's avonds stapten we uit op station Xativa, midden in het centrum. Het metrostation komt uit in het prachtige Estacion del Norte, het Renfe treinstation waar vandaan de treinen vertrekken naar verre bestemmingen. Het station is op zich al een bezoek waard met de donker houten lambrizeringen en de betegelde plafonds. Heel veel studenten kwamen aan; de volgende dag begonnen de hogere scholen en universiteiten weer. Het was weer gezellig druk in Valencia. Veel Nederlanders. We zaten op een terras van een tapasrestaurant op Plaza de la Reina en rondom ons heen alleen maar Nederlanders. Het leek wel afgesproken werk.  Het schijnt dat Transavia nogal wat reclame heeft gemaakt voor een stedentrip naar Valencia en dat had zijn uitwerking niet gemist. Er is altijd wel wat bijzonders te zien op straat, zoals een net getrouwd stelletje dat bezig is met een fotoshoot of een stel in originele Valenciaanse klederdracht, dat zich met plezier laat fotograferen. De sfeer op een zwoele nazomeravond is moeilijk te omschrijven. Ontspannen, vriendelijk, oud en jong genietend van het lekkere weer (alsof dat een uitzondering is).

De Valenbisi's worden gelukkig goed gebruikt. Voor € 26 per jaar heb je een huurfiets ter beschikking, maar je kunt ze ook per dag(deel) huren. Overal zijn inleverplaatsen, waar je ook weer een fiets kunt meenemen. Zolang je niet langer dan een half uur per keer van de fiets gebruik maakt, hoef je niks bij te betalen. Met zo'n fiets op vakantie gaan zit er dus niet in.  Bij ons volgende bezoek aan Valencia gaan we het metronet eens goed uitpluizen. Bij zo'n beetje elk station uitstappen dus, dat soort dingen. Daar hebben we wel een paar dagen voor nodig. Je kunt in plaats van een hotel ook privé appartementen huren. Dat lijkt ons wel wat, want dan krijgen we ook een goede indruk hoe het is om in de stad zelf te wonen. Want inmiddels wordt onze verkoop website al flink bezocht, dus wie weet, hoe snel een en ander actueel gaat worden.....

Plaza Virgen (klik om foto te vergroten)

Sagunto

Overblijfselen van Romeins fort van 200 v Chr

's Avonds om 21:00 u.moeten we onze consuegras (schoonouders van zoon of dochter) afhalen van het vliegveld in Valencia. Een mooie aanleiding om er een dagje Valencia van te maken, dus rijden we 's morgens al die kant uit. We spelen al jaren met de gedachte om ooit in Valencia te gaan wonen. Wanneer dan wel? Als de behoefte om een concert, een échte voetbalwedstrijd of een expositie te bezoeken sterker wordt dan de lust om een hectare oerwoud te maaien. Dus liever vandaag dan morgen! Laat me dit even nuanceren. We wonen met heel veel plezier op ons huidige stekkie en willen dit eigenlijk nog jaren voortzetten. Het onderhouden van zo'n lap grond kost weliswaar tijd en inspanning maar met één dag per twee weken kom je een heel eind. En uitbesteden zou ook nog een optie kunnen zijn. Maar dat er ooit een moment komt om afscheid te nemen van dit paradijsje staat vast. En dan is het de vraag in hoeverre je je daarop voorbereidt. Hoewel we best avontuurlijk zijn ingesteld, zijn we in dit opzicht tamelijk conservatief. Voordat we naar Spanje kwamen hebben we op veel plaatsen gekeken of we daar zouden willen wonen. In Frankrijk, Portugal, Italië en verschillende delen van Spanje. Toen de keuze uiteindelijk voor het noordelijke deel van de Costa Blanca was gemaakt, begon de periode van de fine tuning: Waar precies? In een urbanisatie of in de campo? Vlakbij zee of meer landinwaarts? Twee jaar heeft het die fine tuning geduurd. Twee jaar nadat we ons huis hadden verkocht, emigreerden we uiteindelijk pas definitief. Dat betekende dus dat we tijdelijk elders woonruimte moesten vinden.

We vonden een flatwoning vlak bij ons oude huis. Een nieuwe woonervaring en zeker geen negatieve. Daarnaast namen we de tijd om ons goed te vergewissen van de zaken waar je bij het kopen van een huis in Spanje op moet letten. Met driehonderd niet geregistreerde huizen in een dorp van net duizend inwoners kun je flink in de problemen komen als je je teveel door gevoel en minder door de ratio laat leiden. Dus spijt van onze omzichtige aanpak hebben we geenszins en daarom zijn we ons nu al aan het oriënteren op de volgende woon/levensfase met als sleutelwoord: minder onderhoud en meer grote-stad-cultuur. En Valencia is daarbij voor ons  the place to be. Maar om er ook te wónen is nog even de vraag. Misschien beter iets meer buitenaf en dan met de metro naar de stad. Zo hebben we de afgelopen jaren al gekeken in een aantal buitenwijken van Valencia. Daar werden we niet echt enthousiast van.

Toegang tot het amfitheater

Osdorp voelt ook iets anders dan het Leidseplein. Misschien in een van de omliggende steden die ook nog via het metronet met de binnenstad zijn verbonden. Gisteren hebben we gekeken in Sagunto, Puçol, Puig, Llería en Riba Roja. Onze conclusie is duidelijk en unaniem: never nooit! De omgeving van de laatste twee genoemde plaatsen in weliswaar mooi, maar ook die haalt het in de verste verte niet bij onze huidige plek. Maar de fine tuning is begonnen. Toen we gisteren van het eind van de dag weer in de binnenstad van Valencia neerstreken en op Plaza de la Reina achter de tapas zaten, werden we andermaal bevestigd dat in deze stad onze toekomst ligt. (meer daarover in het volgende blog).

Saguntum Forum Romanum

In Sagunto, een flinke stad, 25 km noordelijk van Valencia hebben we de heuvel beklommen, waarop een enorm fort staat, dat voor een groot deel dateert uit de Romeinse tijd. In 219 vóór Christus (!) vond het beleg en de verovering van Saguntum plaats door de Carthaagse generaal Hannibal. Hierna verklaarde Rome de oorlog aan Carthago en begon de Tweede Punische Oorlog.

in het gerestaureerde amfitheater
worden regelmatig voorstellingen gegeven

De restanten van het Forum Romanum, de muren, de zuilen, het amfitheater, de vele inscripties zijn indrukwekkend. Het idee dat op de plek waar ik sta ruim tweeduizend jaar geleden ook mensen druk waren met van alles en nog wat, blijft me fascineren. Maar wonen in een stad als Sagunto? Dat zien we niet gebeuren.
Net als in 2005 is de verkoop van de huidige woning het point of no return. Wat ons betreft mag die verkoop nog wel even uitblijven, maar we zijn er wel klaar voor......

Sagunto gezien vanaf het Romeinse fort

Guadalest

De CV70 tussen Guadalest en Confrides. In de verte is het stuwmeer van Guadalest nog net zichtbaar

 Het is heerlijk nazomerweer en we besluiten om weer eens tochtje door het binnenland te maken. We gaan als eerste de Col de Rates over. Het uitzicht blijft indrukwekkend, zowel aan de kant van de Jalonvallei als aan de andere kant. We rijden door tot Callosa d'en Sarrià en slaan bij de rotonde rechtsaf richtingGuadalest (het bord is van onze kant af niet zichtbaar maar het staat er wel). Guadelest is een bergdorp, dat bijzonder in trek is bij toeristen. Je vindt er alles wat het toeristenhart begeert: terrasjes, souvenirwinkeltjes in overvloed en een miniatuurmuseum waar je met een vergrootglas doorheen moet. De artefacten zijn namelijk piepklein (het vrijheidsbeeld in het oog van een stopnaald, Picaso's Guernica geschilderd op een rijstkorrel, etc) Maar zoals dat met de meeste dorpen het geval is kan je er ook gewoon doorheen rijden en de prachtige weg vervolgen, zoals wij hebben gedaan.

Guadelest

Na Guadalest kom je langs de dorpen Confrides en Benissau. Voordat we in Alcoi uitkomen slaan we rechtsaf richting Gorga (op het bord staat Balones en Castell de Castells aangegeven). In Gorga kun je nog kiezen om terug te rijden over Castell de Castells of door te rijden naar Planes om via de Vall de Gallinera of de Vall de Alcala (Val d'Ebo) richting kust te rijden. En voor de échte spoorzoeker met een goede kaart dan wel GPS-verklikker zijn er nog een aantal alternatieven te vinden. Ze hebben echter allemaal één ding gemeen: bijna uitgestorven wegen slingerend door een adembenemend mooie natuur. Wij nemen de kortste weg via Balones, Famorca, Castells en Benigembla terug in het Jalondal. Een goeie honderd kilometer zonder een seconde verveling, maar met nog één wens: deze route een keer te fietsen. Dus wie zin heeft, melde zich. Desnoods doen we er een hele dag over....

Al vaak gezien maar nooit een déjà vue: de Jalonvallei vanaf de Col de Rates