Greenwich?! Lliber zal je bedoelen....!!

Geen flauwekul,  Lliber ligt op de NUL!

Het is lekker weer. De zon schijnt aan een ietwat gesluierde hemel. In de verte zien we echter flinke wolkenpartijen en dat heeft alles te maken met het slechte weer, dat er volgens de deskundigen aan staat te komen: veel regen en een fikse daling van temperatuur. De sneeuwgrens zakt naar 700 meter. Wij zitten gelukkig op 698 meter*, dus de sneeuw blijft alleen op het dak liggen. Scheelt weer een hoop sneeuwruimen. Hoeveel sneeuw zou ons dak trouwens kunnen hebben? Met de bouw is daar vast geen rekening mee gehouden. Ik zie Slovaakse ijshockey-stadion taferelen voor me.

De Nokia C6-01 op de 0-meridiaan

U merkt het, beste lezer, de meligheid heeft hier toegeslagen en daarom besluiten we een ander non-issue tot op het merg uit te benen: de lengtegraad van ons huis. We maken van het nu nog mooie weer gebruik voor het benodigde veldwerk en wandelen richting Jalon. Tussen Lliber en Jalón ontdekten we eerder namelijk een soort gedenksteen langs de weg met daarop de tekst Meridiano Primero (nul-meridiaan). Bij zuiver wetenschappelijk onderzoek is verificatie allesbepalend dus ik check het GPS-kompas op mijn Nokia C6-01 smartphone en inderdaad, de lengtegraad staat op 0° 0' 0,0".

de Nokia C6-01 liegt niet

Als we dus van Lliber naar Jalon wandelen, gaan we van het oostelijk halfrond naar de western hemisphere,  (a small step for men, a giant leap for mankind). Helaas wonen wij dus in het achtergebleven oostblok maar veel kan het niet schelen. Thuis staat mijn kompas op 0°1'8,2"E. Maak daar maar eens chocola van. Nou, rekent u maar even mee: de grootste omtrek van de aarde bedraagt 40.075 km (over de evenaar gemeten). Op 39ste breedtegraad is de breedte-omtrek uiteraard minder (op de noordpool nul). Samen met Prof. Piet H. Goras, Drs.Pi en Ir. G.Earth kom ik op een omtrek 31.014 km op 38,4°NB. Die omtrek moet worden verdeeld over 360° om de afstand van één graad te krijgen: 31014/360=86,2 km per graad. Een minuut is 1/60 van 86,2 km, dus 1436 meter. Een seconde is dus daarvan weer 1/60 ofwel 24 meter. Hallo-o-oh, bent u daar nog? Wel effe d'r bij blijfe graag; dit gaat ergens over! Welnu, onze positie van 0° 1' 8,2" E komt dus neer op 1436 m + 8,2 x 24 m. ofwel 1633 meter oostelijk van de 0-meridiaan. Dat u het maar effe weet. Dus als onderweg naar ons toe de kaart uit je sunroofje mocht waaien en je bent het adres ook al kwijt? Gewoon vanaf Tarbes consequent strak zuid blijven rijden en je komt hier vanzelf langs. En als je aan wilt komen moet je Sonja dumpen of even bellen. Dan pik ik je op bij de benzinepomp van Jalon. Moet ik wel weer even voor naar het westelijk halfrond.

*De hoogtemeter-app op mijn Nokia C6-01 smartphone geeft nu ineens aan dat we hier op 188 m boven de zeespiegel zitten. (Valt het trouwens erg op, dat ik wat probeer bij te beunen met Google-ads?)

Verwarmingskosten

de houthandel in Murla

€ 45 per pala (laadschop)

Vanmorgen weer een lading brandhout opgehaald. Olijf en sinaasappel. Olijfhout geeft zoveel hitte, dat het gemengd moet worden met andere soorten, omdat anders de houtkachel beschadigd kan raken. Voor een aanhanger vol, een ruime kubieke meter, betaal ik € 70. Het hout is al op maat gezaagd, gekloofd en droog, dus kan zo de kachel in. Deze winter stoken we vaker dan in vorige jaren, omdat onze SAYE 94 beduidend zuiniger met hout omgaat dan de vorige kachels, een inzet openhaard, ad interim vervangen door een 2e hands plaatstalen bakbeest. Aan de andere kant moet worden gezegd, dat deze winter tot dusver buitengewoon zacht is geweest. 'sMorgens gaat om 7:00 u. de CV aan tot een uur of tien. Dan is het buiten in het zonnetje al zo lekker, dat de deuren openstaan en de verwarming uit kan. Vanaf een uur of vier gaat de houtkachel aan. Geen idee of dat voordeliger is dan centrale verwarming. Voor €70 koop je 58 kilo propaan, waarmee ik de CV krap drie weken aan de gang houdt. Met € 70 aan brandhout doe ik twee keer zo lang. Verder gaat iedere vergelijking mank: de CV verwarmt het hele huis en zorgt ook voor warm water, de houtkachel verwarmt in principe alleen de woonkamer, de naya en de keuken. Ik houd de stookkosten door de jaren heen bij. De grootste besparing tot dusver was het opzeggen van Repsols wurgcontract in 2009. Onze jaarlijkse stookkosten zien er als volgt uit:

                                     

Hoewel die kosten alleszins meevallen blijft toch het aandeel gas in verhouding vrij hoog. Warm water is niet zo'n groot component in het gasgebruik; naar schatting nog geen 10%. Daar staat tegenover dat in de gaskosten ook de buitenkeuken zit en een estufa, een bijzet-gaskacheltje en de aan de olieprijs gekoppelde gasprijzen zijn sinds 2009 ook nog eens met 36% gestegen! . Aan de andere kant stoken we in de houtkachel ook nog wel eens gratis hout, zoals oude pallets of amandel- en carobbehout van eigen bodem. Samenvattend kan over dit thema dus rustig gezegd worden: Bedankt voor het kijken, dit was brandhout, goedenavond!

Roger

Op 15 april 2010 schreef ik de volgende blog:

waarschijnlijk de betovergrootvader/moeder

"‘Ach, daar gaan mijn slaplantjes!’ roept Bernarda als ze door de tuindeuren naar buiten kijkt. Een jong konijn zit op een paar meter afstand onverstoorbaar te kanen van het onkruid, terwijl een bancal hoger de sappige slaplanten staan. Niet écht slim, maar zo’n konijntje heeft toch ook iets vertederends. En bij de Mercadona valt de prijs van de sla ook best mee….. Roger roept associaties op met het verre verleden, waarin een hoofdrol was weggelegd voor soort- en huisgenoten als Floppie, Polly en Boris. De eerste twee zagen er trouwens ook nog net zo uit. ‘Als Dinky ‘m ziet, is het gebeurd’ zegt Bernarda. Om over die steenuilen, die we elke nacht horen roepen, nog maar te zwijgen, denk ik bij mezelf. Conego staat ook op het dagmenu van de Iberische lynx. Die wordt met uitsterven bedreigd, omdat de konijnenstand erg laag is ten gevolge van de jacht en besmettelijke konijnenziektes, zoals Myxomatose. En de lynx vertikt het om z’n menu aan te passen. Nou, hier is de konijnenstand op peil en deze Roger ziet er bovendien gezond uit. En waar is zijn hol? Als ik de de tuindeuren open om Roger te verjagen, voordat onze eigen nep-lynx Dinky hem grijpt, schiet Roger als een raket op de bancalmuur af en verdwijnt erin. Hij zat dus pal voor z’n holletje. Ik heb het gevoel, dat we ‘m nog wel een keer zullen zien; hopelijk niet als poezenspeeltje in ons huis. "

Roger in de bench vlak voor zijn terugkeer in de natuur

Al eerder toonden de katten meer dan gewone aandacht voor dat specifieke stukje van de bancal, hetgeen ons deed vermoeden dat er nog steeds een konijnenhol was. Vanmiddag, twee jaar na dato dus, was het zover. Ik zie Dinky in een hoek van de woonkamer geconcentreerd loeren op iets, dat zich kennelijk onder een fauteuil bevindt. Even later wordt duidelijk dat de prooien steeds groter worden; ditmaal een konijntje. Nog jong, maar toch al redelijk aan de maat. Ik grijp Dinky en ontferm me over deze Roger. Hij lijkt niks te mankeren al moet hij aan zijn nekvel naar binnen zijn gesleurd. Hij (of zij) is al behoorlijk sterk; ik heb moeite om hem in bedwang te houden. In de kattenbench is-ie veilig voor de poezen, die inmiddels nieuwsgierig aan komen lopen. We laten Roger een eind verderop los, waar onze katten niet komen. Hij gaat er als een haas (!) vandoor en verdwijnt in het hoge gras.

De kop is eraf....

Felix - Flixje voor intimi - kan de boom in...en hoe!

De poezen hebben de tijd van hun leven. Het is hier ronduit lente, alle deuren en ramen staan open dus met ons huis als uitvalsbasis zijn vooral de kleintjes - wat heet, kleintjes...? - druk in de weer met het verkennen van de omgeving. En van bovenaf heb je natuurlijk nog een beter uitzicht. De amandelboom, waar Flixje graag in klimt zal net als zijn soortgenoten zeer binnenkort in bloei staan. Onderweg kun je hier en daar al de eerste ontluikende bloesems zien. Normaal begin februari maar met dit aanhoudende zachte weer gaat het ongetwijfeld heel snel.

en na gedane arbeid......

Vanmiddag de eerste 50 km van dit jaar gefietst met Matthee. Vorig jaar bleef de teller steken op 2905 km, toch 212 km meer dan in 2010, dus wie weet maak ik dit jaar de 3000 km wel vol. Niet echt van groot belang maar een streefgetal geeft toch enige motivatie. Aan het weer zal het in ieder geval niet liggen.

Ko..ko..ko..koud, hè?

hartje winter, lange schaduwen, een verlaten strand....kortom: tijd voor een duik.

broekje in de branding, warme jassen op 't strand

Het is al enige tijd schitterend weer in heel Spanje. In de hoger gelegen gebieden, zoals bij Madrid, vriest het 's nachts maar overdag stijgt de temperatuur aan de Costa's tot bijna 20° (in de schaduw uiteraard). Dankzij de milde winter tot dusver is het zeewater met 17° twee tot drie graden warmer dan normaal om deze tijd.  Toch zie je niemand in het water, enkele uitzonderlingen daargelaten. Arlène, onze consuegra* is ook niet van dat benauwde dus samen besluiten we de golven in te gaan. Ja, het eerste begin is onaangenaam, maar na enige minuten, wanneer de ledematen gevoelloos zijn geworden, de poriën zich hermetisch hebben gesloten en de bloedsomloop zich heeft teruggetrokken rondom de vitale organen als hart en hersens is het nog best lekker. Kom op zeg, in Nederland stort de hele goegemeente zich zomers krijsend in de branding van de Noordzee, die zelden of nooit warmer wordt dan 17°. (Branding lijkt in dit geval een misplaatste benaming). Bij dit soort gelegenheden moet ik steeds weer denken aan toen ik met mijn vader in de winter van 2000 in Florida was. We gingen even bij Daytona Beach naar de zee kijken. Ondanks het mooie weer was er niemand op het strand. Het zeewater was notabene 24° maar ja, het was nu eenmaal winter, dus doe je winterkleren aan en verbaas je je slechts over die anderhalve gek, die zonodig moet. Het water was verrukkelijk, zwermen pelikanen vlogen over me heen, terwijl de

december 2000, Daytona Beach

koereigertjes over het strand jakkerden, op zoek naar iets eetbaars. Mijn vader - zijn  bodylanguage spreekt hier boekdelen - schreef als commentaar bij deze foto: "Michael moest even nog een bad nemen in de oceaan...."




*consuegra/o = de schoonmoeder/-vader van je kind. Hebben ze in Nederland geen woorden voor.